Akademia z okazji Święta Niepodległości Polski w szkole dziewieniskiej

L. Staff

Do listopadowych dni przed 92 laty biegły myśli i uczucia zebranych na uroczystej akademii z okazji święta narodowego Niepodległości Polski. Polska po 123 latach niewoli odzyskała niepodległość. My, Polacy mieszkający poza granicami Polski, pamiętamy tę ważną datę.

Dom i szkoła są miejscem, gdzie się pielęgnuje tradycje narodowe, gdzie się przypomina młodzieży o dziełach jej przodków. Z tej racji, w szkole im. Adama Mickiewicza w Dziewieniszkach, odbyła się lekcja historii i patriotyzmu, która miała na celu przypomnienie ważnych faktów historycznych z okresu ponad stuletniej niewoli Polski, budzenie szacunku dla bohaterstwa i ofiarności wszystkich walczących o wolność Ojczyzny.

W ułożonym montażu słowno-muzycznym Bożena Tyczyno oraz Anna Szczetinina, nauczycielki języka ojczystego, wykorzystały teksty poetyckie wielu autorów, przygotowały prezentację multimedialną, która obrazami ilustrowała drogę ku Niepodległości.

Treść przedstawienia była przeplatana pieśniami patriotycznymi i żołnierskimi w wykonaniu chórku szkolnego pod opieką pani od muzyki Grażyny Papachinej. Zgromadzeni w auli szkolnej usłyszeli „Boże, coś Polskę”, „Marsz Pierwszej Brygady”, „Wojenko, wojenko”, „Białe róże”; wspólnie zaśpiewali hymn Polaków Wileńszczyzny „Rotę”. Szczególny wymiar miała pieśń „Żeby Polska była Polską”.

Przejmująca była scena zagrana na tle muzyki wprowadzającej w dramatyzm sytuacji Polaków i Polski, kiedy to uczniowie ubrani na czarno, reprezentujący trzy zaborcze państwa, rozdzierają między siebie mapę Polski, co wlekło za sobą zniknięcie Polski z mapy Europy. Ale Polska nie zniknęła. Bo istniała w sercu każdego Polaka. Dbały o to matki, dbali ojcowie rodzin; nauczyciele, mimo zakazu, uczyli języka ojczystego. Nasi poeci, pisarze i kompozytorzy potrafili tworzyć rzeczy piękne, poprzez swoje dzieła rozsławiali Ojczyznę i pokazywali, że choć nie ma jej na mapie, mimo wszystko ona istnieje. Wierzyli, że Polska zmartwychwstanie!

11 listopada budzi nasze refleksje nad tym, jakie są nasze korzenie, ojczysta mowa, jak głęboko znamy historię i kulturę swojego narodu.

Należą się podziękowania polonistkom za trafnie dobrane elementy, a młodzieży, która dumnie, z całym przekonaniem, zrozumieniem i zaangażowaniem przyczyniła się do realizacji tej uroczystości. Występ młodzieży spotkał się z należytym szacunkiem. Przeżycie takiego rodzaju uroczystości wyzwala energię ku aktywności tu i teraz, do podjęcia inicjatyw na rzecz kultywowania rodzimej tradycji. Znajomość swojej kultury pozwala doceniać inne kultury, dostrzec, odnaleźć to, co w nich najpiękniejsze, pozwala nawzajem się szanować, ubogacać. A my mieszkamy w otoczeniu wielokulturowym.

Można się historii Narodu uczyć, ją znać, poznać; można ją jeszcze czuć, trzeba ją przeżywać, trzeba nią żyć. A najlepiej – tworzyć.

Danuta Sobol,
nauczycielka religii Szkoły Średniej im. A. Mickiewicza w Dziewieniszkach