Kamionka – gmina z kamienistym podłożem

Kamionka –miejscowość w odległości 11 km na północny wschód od Solecznik, nad rzeczką o tej samej nazwie, będącą dopływem Wisińczy, w lesistym i kamienistym miejscu.

Kamienistość gleby oraz nazwa rzeki złożyły się na nazwę wsi. Kamionka jest siedzibą jednej z najmniejszych gmin rejonu solecznickiego. Powierzchnia gminy - 54 km², liczba mieszkańców - ok. 900 osób. Na terenie gminy znajdują się 22 wsie, podzielone na 4 sołectwa.

Od 1995 roku funkcje starosty gminy kamionskiej pełni Jan Miłoszewicz. W pracy pomaga mu sekretarz Danuta Jereminowicz, st. specjalistka Walentyna Pietrowskaja, księgowa Stanisława Stefania Aniszkiewicz i specjalista ds. rolnictwa Walerij Markin.

 

Sprawy komunalne gminy

Do zadań gminy z zakresu gospodarki komunalnej należy bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych w zakresie utrzymania dróg, ulic, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, oświetlenia.

Z systemu wodociągowego korzysta 280 mieszkańców Kamionki. Kilka lat temu we wsi został urządzony hydrofor, utrzymujący stałe ciśnienie wody w sieci wodociągowej, dzięki któremu teraz mieszkańcy wsi nie mają zakłóceń w podaniu wody do mieszkań.

 

Nie zważając na niewielkie terytorium gminy i niedużą liczbę mieszkańców oświetlenie uliczne mają trzy wsie gminy: Kamionka, Kurmielany (86 mieszkańców) i Żołtuny (80 mieszkańców). W ostatnich latach dokonano renowacji sieci w Kamionce, z kolei w dwóch pozostałych miejscowościach urządzono nowe systemy oświetleniowe.

Do ważniejszych inwestycji w zakresie budowy i remontu dróg należy odnieść budowę żwirówek do wsi Żołtuny i Maliszki, na które przeznaczono 35 tys. i 50 tys. litów. Wiele znajdujących się na terytorium gminy wsi liczy od 10 do 20 mieszkańców, jednak dojazdy do każdej miejscowości są uporządkowane i nie sprawiają kłopotów mieszkańcom. Tym niemniej w ostatnim okresie wiele osób zwraca się do starostwa z prośbą o urządzenie dojazdu to tzw. kolonii, gdzie mieszkają 2-4 osoby. Taka inwestycja, niestety, jest bardzo kosztowna.

W Kamionce działa szkoła podstawowa, nieliczna, bo składająca się z niespełna 30 uczniów. Grono pedagogiczne na czele z dyrektorem Edmundem Uczkoronisem dba o dobry poziom wiedzy swoich wychowanków, którzy po ukończeniu podstawówki naukę najczęściej kontynuują w Turgielach bądź Solecznikach. Wybudowany w 1993 roku budynek szkoły w pierwszym roku swojego funkcjonowania otworzył swoje podwoje blisko 150 uczniom. W ciągu 20 ostatnich lat liczba dzieci drastycznie się zmniejszała. Utrzymywany przez samorząd stosunkowo nowy i przestronny budynek może służyć nie tylko młodemu pokoleniu, ale też starszym przedstawicielom mieszkańców gminy. W najbliższym czasie w budynku szkoły planuje się założyć centrum wielofunkcyjne. Pomieszczenia szkolne mogą być wykorzystane przez wspólnotę wiejską jako miejsca do spotkań i spędzania czasu wolnego, sala sportowa – do potrzeb miłośników sportu. W jaki sposób jeszcze może być wykorzystany budynek szkoły w znacznym stopniu zależy od inicjatywy i aktywności społeczności lokalnej. O to, żeby w pomieszczeniach, gdzie spotykaliby się mieszkańcy, było ciepło i przytulnie zadba już samorząd...

 

 

Dzisiaj miejscem spotkań mieszkańców jest sala imprez, kierowana przez Janinę Jereminowicz. Inwestycja samorządu rejonu solecznickiego polegająca na kapitalnym remoncie budynku przekształciła stary sowchozowy budynek w przytulny ośrodek z salą na 50 osób i biblioteką, tym samym realizując stawiany przez władze samorządu rejonu cel o stworzeniu dla mieszkańców gminy przestronnego miejsca spotkań i organizacji imprez. Były to pierwsze poważne prace remontowe od chwili budowy budynku. W toku remontu zostały wymienione okna i drzwi, urządzono kotłownię i system grzewczy, wymieniono instalację elektryczną, dokonano remontu pomieszczeń. Koszt realizacji inwestycji to 213 tys. litów.

 

W Kamionce działa też sklep, poczta, punkt medyczny. Swoje nieduże sklepiki mają Kurmielany i Żołtuny, do innych wsi artykuły spożywcze dowozi sklep przewozowy.

Budynek starostwa w nowym obliczu

W roku 2012 samorząd rejonu solecznickiego ze środków funduszy europejskiech oraz budżetowych dokonał renowacji budynku starostwa w Kamionce. W toku projektu zostały realizowane roboty budowlane związane z przebudową i termomodernizacją budynku. Zadanie obejmowało ocieplenie ścian, wymianę okien i drzwi wejściowych, ocieplenie i wymianę dachu, urządzenie systemów odpływu wody, urządzenie sanitariatów. Aktuanie w budynku starostwa trwa remont sali i korytarza. Remont, który zmienił budynek nie do poznania, kosztował 292 tys. litów, dodatkowe 60 tys. litów zostało wyasygnowanych na remont sali.

 

 

Kościół – ozdobą wsi

Kamionka jest znana od XVIII wieku, kiedy to była własnością Wierzbowiczów. W latach 1910-1911 zabudowania dworu wraz z całą ziemią stały się własnością Heleny Renigerowej. Kupiła ona dwór od Barbary Wanilewiczowej i Franciszka Chmielowskiego. Nowa właścicielka była potomkinią rodziny Wierzbowiczów - Heleną Wierzbowiczówną, która odzyskała skonfiskowane jeszcze w czasach carskich (po powstaniu z 1863 r.) dobra rodzinne. Wiadomo, że pod koniec XIX w. i na początku XX w. władze carskie prowadziły politykę rusyfikacji Litwy. W tym celu budowano cerkwie albo oddawano prawosławnym świątynie katolickie. Do 1863 r. przy wsi Kamionka stał kościół filialny, który po powstaniu miał być obrócony na cerkiew prawosławną, ale staraniem mieszkańców majątku i wsi, by temu zapobiec, przez jedną noc go rozebrali. Deski i inne materiały budowlane oraz wyposażenie, poznosili do domów i spalili. Miejsce, w którym stał kościół zaorali i zasiali owsem. Przybyły „uriadnik“ zastał świeżo zaorane pole. Drewniany kościół pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus, został wybudowany w latach 1926-1930 w miejscu poprzedniego, rozebranego w 1863 pod nadzorem i z pomocą lubianego przez wiernych ks. Franciszka Tyczkowskiego. Świątynia jest budowlą jednowieżową, wzniesiona na planie prostokąta, z niewielką wieżyczką i dwiema niskimi zakrystiami. W dniu konsekracji kościoła parafianie Kamionki przynieśli na piechotę z Wilna obraz św. Teresy. Majątek ziemski Kamionka do Rodziny Renigerów należał do 1939 roku, kiedy to zaczęła się nacjonalizacja dóbr dworu. Ludwik Reniger został represjonowany i zesłany.

 

Do dzis nieduży drewniany kościół jest ozdobą wsi. Wewnątrz świątyni jest kilka zabytkowych rzeźb i obrazów. Dzięki staraniom księdza probosza parafii kamionskiej Zdzisława Bochniaka oraz wsparciu parafian kościół w Kamionce został odremontowany i dziś cieszy swoim odnowionym wyglądem. Co roku w październiku w dniu Świętej Teresy w Kamionce odbywa się odpust.

Kościół w Kamionce jest jednym z nielicznych zabytków w gminie. Godnym uwagi turysty w gminie kamionskiej jest grodzisko w Kurmielanach. Na otoczonym wąwozem wzgórzu - miejscu dawnej osady - znaleziono pozostałości obronnego grodu, kawałki ceramiki.

Rolnictwo wbrew warunkom przyrodniczym

Nie zważając na kamienistą i nieżyzną glebę podstawową dziedziną działalności mieszkańców gminy jest rolnictwo. W Kamionce i okolicach jest kilkanaście gospodarstw rolnych, siedmiu rolników uprawia rolę na własnych gospodarstwach liczących ponad 100 ha. Między innymi dzięki pomocy i zaangażowaniu miejscowych farmerów Czesława Koryckiego, Wiktora Griniewicza, Łucji Zajcewej gmina kamionska jest dostojnie reprezentowana na rejonowych Dożynkach w Solecznikach, a stoisko kamionskie niejednokrotnie należało do trójki najładniejszych stoisk dożynkowych.

 

 

Pomocna współpraca

Starosta gminy Jan Miłoszewicz, podobnie jak i dyrektor miejscowej szkoły Edmund Uczkuronis bardzo cenią współpracę gminy z miastem i gminą Wschowa. Zainicjowana zaledwie przed kilkoma laty przez przyjaciół z Polski współpraca daje pozytywne wyniki, polegające na wymianie delegacji oficjalych, organizowaniu kolonii i wyjazdów dla dzieci i młodzieży, a także udzielaniu pomocy materialnej i metodycznej ze strony Urzędu Miasta i Gminy Wschowa na czele z burmistrzem Krzysztofem Grabką dla szkoły podstawowej w Kamionce.

Irena Kołosowska